Sen de Unutma Şiiri - Ensar Cevval

Onsekizindeydim
Güneşin soldurmadığı amazon yeşili
Bir orman kuytusu gözlerin vardı
Başak rengi örülü bir demetti saçların
Rüzgârın her esişinde savrulan,
Savruldukça da yüzleri okşayan saçların.
Gül kokardı, karanfil
En çok ta yasemin;
Sevinçli iken bir bakışın vardı
Ağustosta, çıplak ayakla kumda yürümek
Güneşi avuçlarında tutmak gibiydi.
Hüzünse, gözlerinde idam sehpasına çıkmak
Son kez, doyasıya bakmaktı yaşama.
Yağmur ormanlarında pusulamdın
Kaybettim...
Okyanusta yön veren yıldızımdın sen
Gökyüzünün en parlak, en kaygan yıldızı
Gözlerimde fer, damarlarımda ılık bir süzülüştün.

Bir yaz gecesi gözlerimi kırparken aniden
Sonsuzluğa, ölümün ağzına düşürdüm seni
Kaybettim...
Otuzlardaydım son gördüğümde
Damarlarımdan denizler taştı,
Yüreğimde volkanlar
Gözlerine baktım, yeşili azdı
Saçlarına baktım, yarısı beyazdı
O yaz gecesi, son kırpmamdı gözlerimi
Bin yaz gecesi geçse de kırpmam artık gözlerimi
Bizimki sevda değil, bir adı her neyse
Dalgaların, gözyaşları ile yıkayıp,
Sonra koynunda dinlendiği taştı.

Ağlarken, çiçekler boyun bükerdi,
Gülünce, minik elli bebekler gülerdi
Bir adımlık uzaklıktasın şimdi
Gözlerine bakarken utanıyorsam hala
Gözlerim, hala dolabiliyorsa karşında
Ellerim, uyuşuyor, dilim tutuluyorsa
Ve hala ilk günün heyecanını taşıyorsam eğer
Bu, seni unutamadığımdandır
Sen de beni unutma...
Ensar CEVVAL 2002