Sen de mi Karga? Şiiri - Mustafa Turay

Giderken kalbimi unuttun diye
bana bir hüzün borcun var
Öyle günler oldu ki
sadece keder kırıntılarıyla yetindim

Rüzgâr eserken bedenimi kirletti
Rüzgâr gelirken yalnızlığıma,
kara bir karga getirdi
Göz göze geldik onunla
içtik, sohbet ettik sabahlara kadar ikimiz
Karga ile ben dost oluverdik

Gökyüzünden bahsetti bana
Öyle güzel bir mavilik görmemiştim asla
içinde derinlikleri olan,
hayaller büyüten bir gökyüzü
deniz gibi kabaran, nehir gibi taşan,
esip gürlemeyi seçen bir gökyüzü
Bir an gökyüzü olabildiysek karga ile ben,
senin bana bir gökyüzü borcun var

Yalancı şahitlik yapar ellerim bu gece
İliklerim kurudu seni özlemekten
Rüzgâr eserken bedenimi kirletti
Rüzgârla geri dönerken Brütüs’e özenen
dostum kargaya senin adını verdim