Sende git!
Sende bırak beni düştüğüm yerde.
Sen de kır tuttuğum en son dalı.
Bir sen kalmıştın beni ağlatmayan,
Sende ağlat ne olur? .
İçimde kalan ümit kırıntılarını da,
Sen parçala yok et!
Kalmasın geriye hiçbir anı.
Benim olmasın neşeler ne çıkar?
Sende at beni ölümlerin kucağına.
Sende ötekiler gibi ol.
Acıma bana, sorma halimi sende.
Gecelerde yalvarırken Allah’a,
Hıçkırırken yalnızlıklar içinde,
Bir darbede sen vur.
Sende vur yuvarlanayım uçurumlara.
Diz çökerken önünde,
Kurbanın olayım derken,
Seviyorum diye sarılırken boynuna,
Sende terk et beni!
Sana derdiğim en güzel gülleri,
Çiğne ayaklarının altında.
Nasıl olsa son ümidim sensin.
Senden öteye beklediğim yok.
Yok senden başka kimsem.
Yok, yok senden gayrı bel bağladığım
Sende git!
Sende kör et gözlerimi;
Aydınlığı görmeyeyim.
Bilmeyeyim güneşin doğduğunu.
Nasıl olsa alıştım kaderime.
Böyle de yaşarım.. yaşıyorum da
Hadi git! .. bakma arkana da
1974
Gülden IşıkKayıt Tarihi : 1.3.2006 16:59:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Gülden Işık](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/03/01/sen-de-git-6.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!