Sen Çocukluk De Şiiri - Erdal Yeni

Gülüşüne sığınıp, sevdim seni,
Sen "çocukluk" de buna... ben ise "aşk"...
Gölgene sinip, öptüm nefesini,
Sen "çocukluk" de buna... ben ise "aşk"...

Eylül uyuyor, saçın sarısında,
Rüzgar uslanır, tenin kokusunda,
Gece saklanır, kirpik arasında,
Sen "çocukluk" de buna... ben ise "aşk"...

Yüreğim de karışan mısralara,
Sesinle oynaşan, şu notalara,
Gülüşün ile yarışan şarkılara,
Sen "çocukluk" de buna... ben ise "aşk"...

Sevdan ile düşsem ıssız yollara
Adını yazsam, şu koca dağlara,
Kor ateş olurdum, örten karlara,
Sen "çılgınlık" de buna... ben ise "aşk"...

Sevda lügatını, aşıklar yazar,
Gözleri nemlidir, sevgisi hazar,
Ölmeden de kalbine bulur mezar,
Sen "ahmaklık" de buna... ben ise "aşk"...

Çocukça bir umuttu sana sevdam,
Senin ile doluydu bütün dünyam,
Gündüzüm de giz, geceleri rüyam,
Sen "çocukluk" de buna... ben ise "aşk"...

Sen söyle, bu sevda nasıl silinir,
Yaşanmamış gibi çekip gidilir,
Sevmek de suçmu ki, ceza verilir,
Sen "çocukluk" de buna... ben ise "aşk"...

Unutulurmu camdan, o" bakışın,
Efkara sitem, sigara yakışın,
Sonrada kadehi yere çakışın,
Sen "dem" de buna... ben ise "sevmişlik"...
Sen "sarhoşluk" de buna... ben, yanmışlık...