Sen Çıkmazların Ağır Ablası

yağmurdun gözlerimden boşalan
kum tanecikleri gibi
kayıp giderdin ellerimden
her akşam vakti...

tutamazdım
veyahut tutacak kol bulamazdım
sancılar içinde sabahı beklerdi
bir merhaban için gözlerim...

ihanet kokardı saçların
yüzün bahardan vazgeçmiş gibiydi
bir şey vardı sende,hiç anlamadığım
o anlamsızlık karanlığı, mezardı sanki!

yol mu çağırmıştı göçebe ruhunu
yoksa okyanus muydu içindeki
boğulup giderdim, gözlerinde
her akşam vakti...

akşamlarımın hasret çiçeği masamda
ihanetin ağır yanık kokusu doldu usuma
bir yanım sel, bir yanım yangın
aşk yanığı gelip yerleşti yüzüme...

sen çıkmazların ağır ablası
ben kardeşlerin yaralı bacağı
saçlarımızdan tutup, sürüklediler
aşk kardeşlikti söyletmediler...

13/03/2006-09:03