Sen buna sevmek diyorsan, olmaz olsun bu sevda!
Sen gününü gün ettin beni koydun hep yarı yolda.
Sen hep rahatlıktasın ama bu zavallı bedenim zorda.
Ben yoruldum. Ben usandım Bu üç günlük dünyada.
Sen buna sevmek diyorsan, ben yokum bu sevgide!
Yürüyorum geride bıraktığın acılarla birlikte.
Yer yok artık bundan böyle bu saf ve temiz yüreğimde,
Bitirdim ben bu aşkı zira güç kalmadı bedenimde.
Sen buna sevmek diyorsan, ben katılmıyorum asla ve asla sana!
Sevmen ne bir umut nede bir heves bırakmadı bana!
Hep avukat oldun ama hiç sahip çıkmadın bu aşk davasına!
Katlanamam artık karşılığı olmayan bu sevdanın sonucuna!
Sen buna sevmek diyorsan, ben bu işi çoktan kaldırdım rafa.
Zira bırakmadın bende ne düşünce ne de aklı selim düşünen kafa.
Ben çile çekerken, sen hep sürdün orada burada sefa
Bitti bu sevda biraz da sen çek bu dünyada cefa!
Sen buna sevmek diyorsan, ben bu sevgiyi anlatmadım hiç kimseye.
Sevmek bence olmalı kızgın güneşte sevdiğine şemsiye!
Hep özendim gıpta ettim bu yoldakilerin hepsine!
Ne güldün ne de güldürdün hep beni attın gerisin geriye!
Sen buna sevmek diyorsan, sevmeyi bilenler güler bize
Ben sana büyük bir çizgi çektim bir daha gelmem size!
Mevsimlerimi döndürdün hep hüzünlendiğim güze!
Hep yaprak döktürdün söyle kim dayanır bu naza!
07/01/2004
Kayıt Tarihi : 25.10.2005 13:49:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!