Sen Boynunu Bükersen Ay Bükülür Gecede

bükme boynunu ay bükülür gecenin köşebaşında
bir kuşun ötüşü bükülür karanlıkta
o en parlak yıldızı şıp diye düşer karanlık sulara sevincin
bükme boynunu alnın ikinci bir gök gibi açılırken hüzünlü aydınlıkta

karanlıkları yara yara at sürmüş yorgun bir yolcuyum şunun şurasında
şunun şurasında deli bir yolculuk değil mi hayat da
ağlayacaksan bahar yağmurları inmeli gözünün en güzel bulutlarından
aşk dedikleri ıslanmak değil mi öylesine bir deli sağanakta

dağ yamaçlarının ve uçurumların tarifidir menzilim
harlı yollardan geçmedim
uçurumlar ustasıyım düşmeler delisiyim
al sana getirdim en kutup yıldızını bütün göklerin
ki gözyaşlarımdan yarattım onu içimin yangınlarında dağlayarak
isterdim tak gülüşünün en güzel buklesine
ve salınarak yürüyen ay olsun gülüşün o zaman
zaten yaşamak dedikleri katılmak değil mi rüzgarların şarkısına

biliyorum boynundan kesilmiş bir türkü taşırsın yüreğinin omzundaki heybede
alazlanmış güller anlatır hikayeni
sırrını en iyi gece sağanakları anlatır yaralarının
ve çaresizliklerin düştüğüm uçurumlara yoldaştır
gülüşten evler kurmalar istemekten yargılamış hayat seni hep
ve bir masal yaşamak istemekten failsin tepeden tırnağa aşktan
bükme boynunu ay bükülür gecede
karanlıklardan gelmiş yorgun bir yolcuyum şunun şurasu
şunun şurası toparlanmak değil mi hayatın anlamı yeni baştan

eylül 2005
Adnan Durmaz