Sen Bir Sevdaya Mecnun; Vuruldukça Vurul ...

_________Vuruldukça çoğalan; ölümlerini vuslatla süsleyen kahramanların anısına…

Bilirim ki ağlama desem yüreğin kanar,
Bu bir yangından öte Filistin ruhum yanar.
Düşlerini geceye kurban edip de sustun,
Bu nasıl bir sevda ki her lâhzada kan kustun.
Kopardılar hevesle beslediğin gülleri,
Kalbinde yandı zulüm şahının kandilleri.

Göklerden ölüm yağdı, heyhat, fidan boyluna,
Toprağın mezar oldu nice yiğit soyluna.
Ölümler canlandıkça varlıklar talan oldu,
Korkarım ki Filistin merhamet yalan oldu.
Sustu kirpiklerinden asılan hüzün bile,
Sustu bütün umutlar, gözyaşın geldi dile.

Sen bir sevdaya Mecnun; vuruldukça vuruldun,
Çağladı gözden yaşın, bulandıkça duruldun.
Şahittir kucağında can veren şu çocuklar,
Ağlamasın analar, cennete yolculuk var!
Düşlerin kadar yorgun olsa da bedenlerin;
Her ölümde dirilip gelecek, gidenlerin…

Tarihin gözlerinden dökülse de ihanet,
Senin için doğacak güneşler, biraz sabret.
Ey bu gökler altında ağlayan nazlı gelin!
Elbet bir gün boğacak küfrü, çağlayan selin.
Nice Habeş soylular ölümü öpmek için;
Vuruldular, kurbanı olmadılar, bir hiçin…

Tebessümle yağmurlar öper de toprağını,
Gül kokulu bir çift el okşar da yanağını;
Kara yazılı bahtın yeni baştan yazılır,
Dünyanın göbeğine senin adın kazılır.
Bilirim ki ağlama desem de ağlar özün,
Baharın gelsin artık Filistin, Gülsün yüzün!