Sen beni tanirmisin?
Yada sonsuz dünyami bilirmisin?
Sen hic sonsuzluga göz kirpan yildizlarimi,
Bulutlardan yagmur bekleyen catlamis topragimi,
Icine kapandikca kapanan ormanlarimi,
Sen ne bilirsinki?
Sen herseyi bildigini sanirsin.
Oysa o tatli nininin altinda iniltiyi,
Ayaz gecelerdeki buz catirtilarini,
Issiz daglarin korkunc yanlizlik cigliklarini,
Sen ne bilirsinki kendinden baska?
Suskunlugun feryadi,
Tebesümün aciyi,
Aydinligin karanligi getirecegini bilmezsin.
Üsür gecede yalnizliklar.
Usanir paylasilmamis asklar.
Ve utanir adi konmamis yasanmisliklar.
Sen hic dile gelmeyen sözlerin kalem ucu anini,
Titrek hayallerin gölgesinde yasamayi,
Yada günbatimi sarhoslugunun ardindan
Sarpa sarmis karamsarliklarla yogruldunmu?
Bilmezsin ki!
Sen bir kendini bilirsin.
Cünkü sen yanliz kendini yasiyorsun.
Fazil Hüsnü Cakiroglu
Kayıt Tarihi : 4.12.2002 15:50:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!