Kapılar kıyılarına açılırdı
Kıyılar sonsuzluğa
Sonsuzluk beyaz bulutlarla çökerdi
Kapılarımın tutmağa kıyamadığım tutamağına
Açamadın
Ama kadınımsın
Oysa
Sarı saçlarını avuçlayacaktım
Mavi gözlerine gömüp gözlerimi
Dudaklarında zamanı sollayacaktım
Bir dikenli tel gibiydi her zaman
Gözlerinde ayrılık
Ama kadınımsın
Sakladın
Esirgedin
Ama ben güneşini götürdüm
Bırakmasanda
Hırsızım hırsız
Tipik bir güneş hırsızı
Ama sen kadınımsın
Yaşamını işlerken
Gergefine umutların
Resmini çizerken
Dünyasına çocukların
Adım adım yol alırken
Derinine anıların
Sedefkar ol
Sitemkar olma
Ben sana vurulmuşum
Sen benim kadınımsın
Sen kendini ara
Gözlerimdeki yağmurlarda
Uslanırken ıslanırsın
Islandıkça
Kaybedersin usunu
Sen benim kadınımsın
Uşaklığa sayma sevgimin hırçınlığını
Isıtılan bir avuç yalandır
Yakamoz rengindeyse su
Ve ay sessizdir sensiz ağlarken
Oynaşmadan hüzünle
İşte bu kadar deme sakın
Ancak bu kadar belki
Ama sonunda ikilemleri sil at
Bir İstanbul gecesine yalvarmadan
Ve atla köprünün birinden
Susadıysan bana
Ben ki denizler kadar yorgun
Ve denizler kadar koyu elemeden
Yinede taşırım seni
Sen benim kadınımsın
Umutsuz bir çocuk sesi
Bir mutluluk çığlığı ise
Bir bebeğin hıçkırığında
Seni anlatan beni
An be an yaşa
Diyebilirim istersen
Sen benim kadınımsın
Hep bu yüzden affettim
Hep bu yüzden kaybettim
Yine de göz yaşlarımın bedelini
Senden hiç istemedim
Çünkü sen benim kadınımsın
Yanlızlığımı hayatınla
Hasret figanımı sesinle
İlk anın heyecanını bakışınla
Aşk cerihamı sevginle
Canımı canının yarısıyla
Kelepçeledim gördün mü
Sen benim kadınımsın
Hoş geldin...
Bıçakları kapıda bırak
Bırakta gel yanıma
Yaralarına gül dökeyim
Çünkü sen benim kadınımsın
Kayıt Tarihi : 15.12.2008 14:36:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!