Ve sen benim... Şiiri - Erkan Saltan

Sen bana yadmısın ki kıymetlisin illaki,
Ezelden de var idin lakin yine yenimsin.
Yüreğim avucunda gizlediğim ne varki,
Sırdaşım bana dair her şeyi bilenimsin.

Dertlerimle ezilip çile çekerken canım,
Boğulurken acilen sığındığım limanım.
Gözler çoğu buğulu ille başı dumanım,
Dert ortağım olupta, yaşımı silenimsin.

İçten samimi yaren, bilip sohbet ettiğim,
Sıkıntıyla doluyken yanımdaysa bittiğim.
Yoldaşım arkadaşım birlikte yol gittiğim,
Gel diyince ardına bakmayıp gelenimsin.

Bir rehber olup bazen yoluma ışık tutan,
Akıl danıştığımda dönüp dönüp anlatan,
Gidemediğim yerde, dizlerime fer katan,
Güvendiğim dağ gibi zorluğu bölenimsin.

Ömürler tüketipte can cananı bulmadan,
Bazı sudan sebeple, bazı elde olmadan,
Bir şekilde felekten hakkımızı çalmadan,
Özlemiyle bağrımı hunharca delenimsin.

Sevilesi, sevgili görmüş müydü bu alem,
Olsa bile hem bana, yazarmı levhi kalem,
Endişesine karşı, oldun sevda meşalem,
Bir ömür adadığım, gönlümü çelenimsin.

Ne aşkı anlamışım, ne sevda bilmiş yürek,
Su varda içtim sandım sahrada yürüyerek,
Sırılsıklam aşk için meğer bana sen gerek,
Gönlümün güzel gülü sevgiyle gülenimsin.

Kadınım varlığınla huzurumsun, şadımsın,
Dönüşü yok bu yolda, sona dek inadımsın,
Bulutlara uçurmuş görünmez kanadımsın,
Ve yok şansıma inat, mutluluk şölenimsin.

02.12.22