Sen Beni Gidişinle Özgür Bıraktın!

Sen beni “gidişinle” özgür bıraktın…
Bir zincirden farksızdı,
Vuslat arzusu.
İkinci ihtimalin yokluk kuyusu…
Sen beni “varlığına” hasret bıraktın.
Benliğimde kalmadı,
Yokluk korkusu.
Hayalimde tatlı terennüm,
Aşkın kokusu…
Sen, kendi ellerinle “kendini” yaktın!
Dilimde acı bir tat, aşkın dokusu…
Kafesimi açtın… Özgür bıraktın.
Bıraktığın gönül ki,
Hayat yolcusu…
Kafese alışan kuş, döner mi sandın?
Girdiğim son kafessin!
Aşkların da sonuncusu…
Sen kendi ellerinle köleni saldın!
Zincirlerimi kırdın…
Özgür bıraktın…
Köle, zincirlerini özler mi sandın?
Ey katlem oyunların kem oyuncusu!
Sen kendi ellerinle kendini yaktın.
Beni, “gidişinle” özgür bıraktın…