Sen Beni Aramayınca Şiiri - Evren Özcan

Sen beni aramayınca,

İçimde arar oldum seni.

Ne bir mektup,

Ne bir telefon,

Göçüp gittin be çocuk,

Beni unutup.

Zaten ne zaman sonbahar gelse,

Bulut zanneder kendini gözlerim,

Yettiğince ıslatırlar sokakları,

O düşen sarı yapraklar,

Her akşam umudumuzun battığı güneşler,

Yüreğimde telaşlar,

Mevsime yine sonbahar,

Sen beni aramayınca,

İçimde arar oldum seni.

Herşey aşktan ibaretmiş aslında,

Aşk yokken her şey saydam,

İçi boş ve anlamsız.

Aşk diye seni bildiğimden beri,

Aşkı senden bildiğimden beri,

Sen aşkımsın dediğimden beri,

Yerden toz tanesi kalksa havaya,

Zerre kar tanesi düşse,

Çiğ damlasa bahçelerime,

İncir çekirdeği takılsa boğazıma,

Anlamı yok dedim hayatın.

Sen de beni aramadın ya,

İçimde arar oldum seni.

Baktım ne göreyim,

Damardaki kan sen,

Kalbimdeki can sen,

Bedendeki ruh sen,

Etteki tırnak,

Gözümdeki kirpik,

Telaşlı bakışlarım,

Yeniden doğuşlarım,

Bu zamana kadar ki ölüşlerim,

Herşeye rağmen gülüşlerim,

Sen.

Ne bir telefon,

Ne bir mektup,

Gittin be çocuk,

Beni unutup.

Umarım orada havalar iyidir,

Güz bile yaz göstersin sana.

Bulut güneşi anlatsın,

Grileri mavileri,

Ölüm dendiğinde,

Sen bir daha ve bir daha doğasın.

Ben sevmeyi sen bildiğimden beri,

Sevmek bana seni anlattığından beri,

Bana sen sevmek olduğundan beri,

Aldığım tek nefes dahi zahiri.

Araf ne tür bir şey ölmeden anladım,

Bekliyorsun böyle,

Nutkun tutulmuş,

Tek kelime yok,

Cümle yok,

Noktalama işaretleri yok.

İfadeler donuk,

Akıl başta değil,

Beden yok,

Ruhlardan kaleler,

Kimi yıkılacak,

Kimi yakılacak,

Kimi bayrağını gönderine çekecek.

Zamanın ne demek olduğunu unut,

Gittin be çocuk,

Beni unutup.

Sen beni aramayınca,

İçimde aradım seni.

Öyle bir yerde buldum ki,

Yaradan’a mahcup şimdi yüreğim,

Defalarca kez ondan özür diledim,

Ceza ise bu çektiğim,

Biraz fazla sevdiğimden,

Çiçek diye toprağa seni ektiğimden,

Aş diye canlara seni verdiğimden,

Şeker diye çocuklara,

Kitap diye cehalete sunduğumdan,

Cahil sanıp da kitap olup okuduğumdan,

Düşümde görüp de tutulduğumdan,

Gerçek sanıp da çölde yandığımdan.

Evren Özcan

30.09.13 Pzt 21:49