Sen Benden Gittin Ya... Şiiri - Burhan G ...

Sen benden gittin ya…
bir sokağın bütün adımları yarım kaldı,
yıkık bir duvarın dibinde
kendine ses arayan bir rüzgâr gibi
tutunaksızlaştım.
Kırıldı içimin eski takvimi.
Günler üstüme kapanıyor şimdi;
her sabah, eksilen bir ülkenin
eksilmeyen acısıyla uyanıyorum.
Sen yoksun ya,
şehir bile kendi suretini unuttu.
Bir tren düdüğü geçiyor içimden
her hatırladığımda,
raylar dilsiz bir isyan taşır
senin sessizliğine doğru.
Bense,
avuçlarında unuttuğun bir yarım cümle gibi
tamamlanmayı bekleyen o boşluk.
Sen benden gittin ya…
artık her sokak başında
bir çocuk düşü kırılır,
bir kadın yalnızlığını örter,
bir adam dizlerini geceye dayar.
Umudun bile yüzü soluk artık;
yine de
yıkılmayan bir şey kalıyor insanda:
direndiğini bile söylemeden direnen
o ince,
o bir türlü vazgeçmeyen damar.
Ve bil:
Senin gidişinle kararan yerleri
bir gün yine yürürüz belki,
yeni bir söz taşırız yanımızda,
belki bir kır çiçeği kadar hafif,
belki bir öfke kadar kararlı.
Ama mutlaka,
gölgemizi geri isteyen bir ışıkla.
Burhan GÜLER