Sen - Ben Şiiri - Hakan Pomakoğlu

Bir sevdadan diğerine asla vazgeçemediğim
Leylası sen... Mecnunu ben...

Önümde sır dolu bir yol
Bir ucunda sen... öteki ucundaysa ben...
Ve öylesine bir yangındır ki gönlümde
Alevi sen... dumanı ben...

Geceleri sabahla tanıştırdığımda
Düşlerim sen... kabuslar ben...
Son nefesini de verirken can yoldaşım
Külleri sen... küllüğü ben...

Sonra da perdeler yavaş yavaş perdeler...
Dağların ardı sen... kıvranan yollarsa ben...

Bir dile gelse aşkım dilsiz kağıtlarda
Koşması sen... kavuştak ben...
Bir de nağmeler döküle öksüz sazımdan
Mızrabı sen... bamteli ben...

Ve dalıversem kadehlere son çare diye
Bulutlar sen... yağmuru ben...
Kendime de gelir gelmez
Gözyaşlarım sen... kan dolu avuçlarda ben...

Bekledim her şeye rağmen ve de hep bekleyeceğim...
Orada sen... burada ben...

Samsun, 1996