Sen yoktun, ben, sensizliği öğrendim. Acıyla alınan her nefesin değerini öğrendim. Sevmediklerimi sevmeyi, sevdiklerimi kaybetmeyi öğrendim. Hiç çabalamadan ağlamayı, ilhamsız yazmayı öğrendim. Her gece yattığımda içimdeki boşluğu öğrendim, karış karış dolaştım kalbimi, yokluğu öğrendim. Çok sevgi aramamayı öğrendim, her sevgi değerliydi artık.
En kötüsü de, büyük aşk diye bir şey olmadığını öğrendim. Öğrendim, sensiz yaşamayı..
Peki, şimdi bana bu kadar çok şey öğretmişken neden döndün? Her şeyin yalan olduğunu göstermek için değil mi? Sensiz olmadığını göstermek için değil mi?
Aslında..
Başardın
Ahmet Hamdi ÜnalKayıt Tarihi : 15.6.2013 01:41:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ahmet Hamdi Ünal](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/06/15/sen-bana-sensizligi-ogrettin-peki-ya-simdi-neden-dondun.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!