Sen Bahçemsin Şiiri - İlhan Sağ

Küçükken papatyaları koklamak gelmezdi aklıma,
Yapraklarını tek tek sayardım, çift ise kopartmazdım.
Çünkü hep beni seveceğini umardım, o bahçeye girdiğimde…
Seni görmekten çok o çiçekleri yolardım toprak anadan.

Sonralarda bahçemde papatyalarım bitti,
Ve hala beni sevmen benim için yeterliydi.
Yanımda olduğunu biliyordum, uzaktan da olsa seni koruyordum,
Beni sevdiğini sandığım yıllarda, uzaktan da olsa seni seviyordum…

Sen artık daha da güzeldin ve saçların örülü değildi.
Ve o zaman gözlerini keşfettim, derin maviliklerinde…
Hala sevmen beni yetiyordu, ben iki sıra olsam da geride.
Ama arada sırada bana bakmanı istiyordum artık, sen bakmıyordun…

Sende benim gibi birden değişmiştin,
Farklıydı artık hayatımda senin yerin.
Sesini duymakta istiyordum artık;
Peki ya gözlerin,
Baktıkça orada kayboluyordum,
İşte öylesine derin.

Artık şiirlerimi papatyalara yazmıyorum,
Ellerini hissetmek için ellerimde, içime sığamıyorum,
Ne zaman elimde kalem, gözüm ufukta ise
Yanımda sen oluyorsun,
Ben, sen kokuyorum…
Rüzgâr sesini getiriyor bana
Ve sonunda duyguların en güzelini hissetmeye başlıyorum.
İçinde sevgi, nefret, tutku, özlem ve ben olan.
Başlı başına bir duygu oluyorum…

Bahçeme artık papatyaları seni koklamak için ekiyorum,
Seni görmek için güllerimin yapraklarını siliyorum,
Çamların arasından gelen güneş süzmelerine
Gözlerine görmek için bakıyorum…

Sen olmasan da ben bahçemde seninle yaşıyorum…

28.07.2006 (09:12)