Seninle ben
Gece ile gündüz gibiyiz.
Sen gelince ben yok oluyorum
. ben gelince sen.
Belki
. kış ile bahar gibiyiz.
Ben kara kış
. sen bahar.
Ben gelince; her şey donar
. ağaçlar yaprak döker
. yaşayan tün güzellikleri adeta ölüm kaplar.
Sen gelince;
. ben ölürüm.
Benim ölmemle
Senin sıcaklığın yeniden hayat verir
. benim dondurduğum doğaya
İşte sevgilim;
Ben gece, sen gündüz
. ben karanlığa boğarım
. sen karanlığı yok eder, ışığı getirirsin.
Biz, işte bu kadar zıt ikiliyiz
Sence bir gün kavuşur muyuz?
Kayıt Tarihi : 17.1.2007 23:27:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Şairin SEVDA IRMAĞI isimli kitabında yayınlandı
![Özlem Şahin](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/01/17/sen-bahardin.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!