Sen Aska Diyarsin Diye Şiiri - Seyfi Karaca

Ey güzel ülke…
Yesil caglanin kutlu sevincine ve kuru dikenlerin yarali sancisina topraklik ettigin
Gülüp eylenenler dünyasinda dertli sazliklardan
Yollarin daglarin ve rüzgarlarin sirriseyrini dinledigin
Kinali bir besiktir dut yemis bülbüllere salkimlanan asmalar üzümlenirken
Yamacta sonbahar
Derede yaz
Radyolar calan topraktan evlerde gaz tenekesinden cicekli saksilar
Ve insan meskenini yurt edinmis cümle cevlan bahar
Ey güzel ülke ezan sesini ve ekmek kavgasini icilesi suyun pinari kadar tertemiz
Yandigi derdinden kanan kivilcimlar gibi, sevgilimsin
Ey güzel ülke sabahin serinliginden dogan aydinlik geceye yildizlari
Günese gündüzleri
Dogdugu yerden evlere ve kalplere dolan huzurun hic bitmeyen masalisin
Safak sökülünce
Ikindi vaktini bulunca
Gece selasini okuyunca…
Servetini ömür sermayesinden bilen mutluluga konmus kurulmus sonsuzlugun
Ekinler sarariyor , otlar kuruyor, gelincikler kavruluyor, esip tütüyor bahceler
Kirlangiclar güvercinlerle aska sevdaya assolist..
Balkondan yaz gecip gidiyor güz yamaclarina ha bire
Gelip gecen ömrün her senesini topraga verinceye kadar senin nufusuna yaziliyor
Herseyde senin ismin cagrilip okunuyor ey güzel ülke
Mayis haziran ve cümlesiyle
Sen aska diyarsin diye
…sevgili Türkiye

Mayis / 24