Gidersen Sen Şiiri - Ramazan Boran

....
'gitmek zulümdür gitmek ölüm'
bir şarkıda tüm şarkılarda
kendine yerleşke arayan
yırtılmış haritalarda tüm kuytuluklarda
'gitmek zulümdür gitmek ölüm'
....

sen
yetim kalmış bir şivenin içinde
çoğalan çığlıksın
yarıda kalmış şiirlerin tamamında

gidersen
dağılır kentin üstündeki gül kokusu
ölçüsü yok olur soluğun
gece ve şuh sokaklar gece ve ruh
iki ikiz dert doğurur
bir tahammülde yan yana
zor ve ağır kılar vaktini kuşluğun
önüne ne gelirse tanımaz/inanmaz artık
bâtıl kopar fırtına
kâfir duyarlar sesimi

gidersen
kendini ikiye bölen bir acıda
hasretin "bir'den'izi'n" olurum
biri yanaşır biri kalkarken gemilerin
can'ın yücel'in /şairin
dar bir şiirin boğazında en yırtılan yerin

adın susar her yerde
susar adına yalvarmanın evrensel kuraklığı
külün üzüncün sürgünün olurum
elem çukurunda dölün
özü çöle eş değer bir yangın
bir sina başlar şuramda
ve göğün en cimri olduğu zamanlar

katil bakarlar
zanlın olurum
bir suç yumağına dönerim
atarlar çeşmenin başına iki zebani
bir adım berisi cehennem
bir adım ötesi şeytan tuzağı
kovulurum
hükmünü yok sayarlar besmelenin
damla damla eksilirken sen
tozun olurum
tuzun olurum
kireci yoğun tüm odalarda
kara yatağın bir yatalağı

dört tarafta çapraz ateş
yarım bir yaşama asılırım
yorulurum
vurulurum dar bir çemberin içinde
yalan olur tek kalan olurum
gök kubbede içli bir selâ'n
ama gidersen sen
hayrına uyanamam hiç bir sabahın
en derininden şirk koşar rüyalarım
günahın ahın sayrın olurum
bir çıkmazda arafın
ele güne karşı ayıbın

_boran