Sen Şiiri - Osman Ataman Biner

SEN
Sen aşk bahçesinde açılmış bir gül
Bense ta yürekten vurgunum sana
Ben aşkını her dem şakıyan bülbül
Şu kırık gönlüme bir dokunsana…
Yürek delik deşik sebep gözlerin
Susarak kalp kırmak büyük hünerin
İçimi yakardı kezzap sözlerin
Uymazdı bir anın diğer anına…
Gülüp geçerdin hep naçar halime
Kulak vermezdin ki arzuhalime
Ölür müydün etsen tek bir kelime
Şan ü şeref derler çünkü adına…
Bahar derdim sana kabullenmezdin
Sevdam derdim sana dudak bükerdin
Şu garip halimi hiç mi bilmezdin
Sen de inanmazdın yalanlarına
Bakışın bahar gülüşün yazdı
Bahtıma düşense bir avuç nazdı
Seni hayal etmek en büyük hazdı
Sen de ara sıra getir aklına
Şimdi uzaklarda bahtiyar mısın?
Hala can yakıcı füsunkâr mısın?
Unutma desem ki, hatırlar mısın?
Dalıp gider misin, düşsem yadına…
Ne aradığın var ne de sorduğun
Bu kadar mıydı hep senin dostluğun?
Kanayan yaradır şimdi yokluğun
Suskunluğun bile mağrurcasına…
Bil ki ben her gece düşlerim seni
Yadımdasın, her dem özlerim seni
Uzaktan uzağa gözlerim seni
Osman hiç gelir mi,acep aklına? 23,05,1979-KARS