Şehr-i Şiir Ya Da Edirne

ŞEHR-İ ŞİİR YA DA EDİRNE
Edirne…
Rüya şehir…
Şiir şehir Edirne…
Gerdanında üç mücevher…
Nazlı Meriç…İçli Tunca… Dertli Arda…
Kıskanır seni diğer şehirler…
Ne zaman keder…hasret…gurbet…
Yüreğimi sarıp sarmalasa…
Atarım kendimi kucağına…
Verip sırtımı Selimiye’ye…
Eski Camii’nin uhreviliğinde kendimden geçerim…
Sera’da yudumlarken çayımı
Bedesten’de bir eski zaman taciri olurum…
İpek yolunda çağları aşar
Yorgun ruhum ve bedenim
Rüstem Paşa Kervansaray’ında …taş duvarlara sinmiş Acıların…ızdırabların…sevinçlerin…
Hayal ve ümitlerin öyküsünü dinlerim…
O zaman hayal iklimlerine yelken açar ruhum…
Bazen bir türkünün ezgileriyle kanatlanır,
Arda boylarında Yusuf’unu yitirmiş
On yedi belikli Helime’nin derdine ortak…
Bazen 2.Beyazıd Külliyesi Şifahanesinde
İsfahan makamında deva arayan derd bizar olurum…
Gah Hasan Sezai Hazretlerinin ateşiyle tutuşur ruhum…
Gah ateşlere atılan hurufi olurum…
Kimi zaman da Selimiye’nin avlusunda Sinan’la konuşurum…
Cübbesi Osmanlı,
Kavuğu Anadolu…
Kelamı mana dolu
Bir yüce insan oğlu…
Köprüler kurar yakalar arasında…
Kültürler arasında…
Gönüller arasında….
Sinan Edirne’dir artık…Edirne Sinan….
Selimiye’nin haşmetiyle ruhum pür-üryan…
Şad olur…
İrşad olur bu şehirde yaşayan…
Bir muhteşem hazinedir Edirne…
Sarayiçi’nde bir başka dünya…
Uzanırım çayırlara…
Adalı Halil’in hayalidir karşımda duran…
Kel Aliço peşrev tutar…
Koca Yusuf destan yazar…
Altı yüz elli yıllık coşku ve heyecandır Edirne…
Bir çınarın serinliğinde titreşirken hayallerim…
Kasr-ı Adalet’in sadeliğinde gizli…
Güç ve kudretle ürperirim…
O şanlı geçmişin özlemiyle Meriç olur coşarım….
Tunca olur taşarım….
Şükrü Paşa’yımdır artık…
Atarım cesedimi köpeklere…
Mustafa Kemal’im ben…
Yazdırırım adımı tarihlere…
Eyyy yüce millet…
Şehr-i serhad…
Yakışmaz sana zillet…
Eğilirsem düşman önünde eğer….
Koyarım başımı seng-i ibret taşına…(1)
Koca bir imparatorluğun temel taşı…
Tevazu ve ihtişamla gergef gergef işlenen…
Aşiretten imparatorluğa uzanan bir serencamlı yoldur Edirne…
Saraçlar’da volta atar dururum kimi zaman…
Serseri ruhum…
Serazat duygularım…
Bir cıvıltıdır hayat sanki…
Taptaze ve ölesiye yaşanan…
Seyre dalarım etrafı…
Şairliğim depreşir…
İçmeden alkol duvarını aşar gönlüm…
Güzel insanlar geçer durur…
Saf ve tertemiz yüzler…
İçten ve fettan bakışlar…
Şuh kahkahalar…
Sapsarı saçlar…yemyeşil gözler…
Öylesine çapkındır Edirne…
Eyy güzel peri….
Eyyy nazlı dilber…
Yirmi yıldır seni yaşıyor….seni soluyorum…
Gönlüm bu diyarlardan çok çok uzakta ama…
İnan ben seni çokkk seviyorum…….