Düğümlenir bütün kelimelerin boğazına
Gecenin o engin sessizliğinde
Kimilerinin yalan dediği sevdayı
Nefes gibi çektiğin zaman içine
Anlarsın ki yıpratıyormuş seni
Anlarsın ki sızlatan oymuş kalbini
Ve sonra Şiirler yazmaya başlarsın
İçinde gül olan, uçurtmalar olan şiirler
Yalan dahi olan aşklar istersin
Küçük pembe yalanlar
Beraber yürüdüğünüz yola gidersin
Adım adım izlersin hayalini
Birden koşarsın
Hiçbir zaman anlayamayacağın bir duygu
Dökülür masum mu masum yemyeşil çimenlere
Ağlarsın
Kirlenmiştir artık çimenler
Sonra onun sesini duymuşçasına
Bakmak istemediğin geçmişine bakarsın
Anlarsın nerde olduğunu
Anlarsın ki beraber yürüdüğünüz yoldasın şimdi
Bir sen varsın, birde geceden kalan köpek izleri
İç çekersin lanet ettiğin anlara
Çekersin ki alıp götürür seni
Almak istemezsin arık bir yudum nefes
İstemezsin ki dolmasın artık ciğerlerine
O hep masum kalmasını istediğin heves
Sonra yırtarcasına bağırırsın gökyüzüne
Hayallerinin uçtuğu o yere
Dersin ki
Nefes gibi sevdim seni
Acı ama mecburi
Anlarsın artık onun
Sevgilinin, sevdalının
Anlarsın gül gülüşlü yarinin
Senin olmadığını
Ölümü bekleseydik dersin
Karanlık bir köşede
Yada şiirlerine yazdığın
Bir gülün üstünde
Bekleseydik ama birlikte...
MEHMET KÖKSAL
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta