Sen Şiiri - Ebrar Sözüer

Odam sessiz
Duvarlar hep seni fısıldıyor
Gece senin gözlerinin karasını
Gündüz teninin aydınlığını
Güneş parıldayan çehreni
garipler alemin sensizliğini
yağmur güzelliğini
çiçekler masumiyetini
böcekler mükemmelliğini
denizler paklığını uysallığını
sema samimiyetini
arz merhametini
saymakla bitirebilirmiyim
baktığım her yer sen kokuyor
mekanlar uçsuz bucaksız enginler
bir çocuğun tebessümü
bir ihtiyarın kahırlı yüzü
kelebekteki sanat
her nevi mahluktaki binbir halat
muazzam yıldızlar
mükemmel tanzimler
arının gözbebeği
güneşin her şulesi
seni haykırıyor
seni bana
oku deyip
tanıtıyor