Sen Şiiri - Ali Pınarevli

sen kaderimde yoğrulmuş mucize!
sen Tanrı'nın gönderdiği,
cenneti ayağıma serdiği,
belki kendisi kadar sevdiği,
en sevimli,en güzel dize...

sen gönülde hiç durmadan,
sevgi denizine dökülen ırmak,
bakışın ruhumda bir salıncak,
bildiğim yer sanki bir bana uzak,
gidemem hayal saatini kurmadan...

sen aklıma maziden akan su,
yerini sora sora bile bulamam.
bilemem kendi elimle saklasam,
kayıp,yollarında kayıp bu adam,
sözlerinde hapsolmak tek arzusu.

sen dolunayda parlayan yıldız,
yalnızlık sokağında rüyayım ben.
ayrılırken bir gölge gibi bu sahilden,
'hiç' gemisiyle yol aldım,neden?
galiba bir başınalıkta varlığımız.

sen yazılması imkansız kitap,
hayat biter,kalem biter,hep yarım,
cevapsız sen sorusunu kime sorarım?
aşktan bir damla,belki sana akarım,
yokluğunda hissizlik en büyük azap.

sen dolaşsan ruhumda tüm gizeminle,
yine de atamam derdin cümlesini.
şairin der ki:belki bozup bu yemini,
ve artık günün birinde bulsam izini,
titrek bir ses yakar yüreğini,biraz dinle!
aşkı,kini göster sende kalan dizelerimle...