Şemsiyemi Unuttum Şiiri - Savaş Sarıkaya

ŞEMSİYEMİ UNUTTUM

Şemsiyemi unuttum
Dinar garında
Bir ben yolcuyum
Bu gurbet treninde
Ne makinist var
Ne biletçi
Gidişimin hüznünden
Pamuklandı kavaklar
Deli bir lodos esti
Yolumu bıçak gibi kesti
Savurdu dört bir yana
Bizi de kader ana

Yollar uzun ince
Ve kıvrım, kıvrım
Damar, damar
Mevsim sonbahar
Bir poyraz eser ansızın
Üşürüm titrerim
Yoksulluk yüzümde şamar
Sinem acılar içinde
Harap bir bağ gibi
Tarumar
Göğsüm yanmakta
Acımakta yüreğim
Kör olası ateş
Yine kan ter için de bıraktı
Titremekteyim
Zatürreye tutul muşum
Bu köhne gurbette
Unutmuşum, unutul muşum

Ağrılarım arttı
Hastayım, hasta
Gurbete düşeli yolum
Yastayım, yasta
Mevsim kışa girdi gönlümde
Çile yağdı yastığıma
Çile yağdı gönlüme
Şemsiyem yok
Dinar’ sa uzak
Kader kahpe kader
Tuzak üstüne tuzak

Yolum ya gurbete çıkıyor
Ya kışa
Usandım artık, bıktım
Ömrümü vurmaktan yokuşa
Gurbette gece olur
İnim, inim inlersin
Kendin bağırır kendin dinlersin
Ne kapın çalınır
Ne bir kapı çalarsın
Hasta yatağında hayallere dalarsın

Dinar gelir gözlerinin önüne
Buğday benizli insanlar
Elleri toprak kokulu analar
Gözleri ışıl, ışıl
Yalın ayaklı çocuklar
Bir kompartımanda
Meçhule başlar yolculuklar
Kimi pamuğa, kimi elmaya gider
Yolcuların yüzünde keder
Düdüğünü öttürür acı acı tren

Göğsündeki sancıyla ansızın
Ah dersin, ah! ki ah!
Sabah!

Ant olsun
Eğer görürsem sabahı
Kesilmezse soluğum
Gideceğim tren garına
Bir bilet ver diyeceğim
Bir bilet ver biletçi
Nereye diye sormayacak
Belki de bu tren
Hiçbir zaman varmayacak
Dinar istasyonuna
Dinar istasyonuna

AYDIN; 05.11.2011