Şemsiye Şiiri - Erdoğan Ergin

Yağmur yağıyor, ıslatıyor şimdi beni
Soğuk damlalar bedenime dokunuyor
Üşüyorum, ıslanıyorum
Sokak başlarında kimsesiz çocuklar
Korkuyorum, onlar adına
Yürüdükçe sokaklarda izlerim siliniyor
Her köşeyi döndüğümde
Ayrı ayrı ıslak sokaklar
İnsanlar
Nasıl olur da
Şemsiyesiz çıkarlar yola
Ya ben,
Nasıl çıktım şemsiyesiz
Yağmur yağan bir sabaha

Vakit böyle,
Ne yarını biliyoruz
Ne de bu sabahı
Herkes gidiyor, ucu bilinmeyen yola
O kadar çok yol gösterici var ki;
Evlerde
Raflarda
Hepsini yola çıkarken
Bırakıyoruz yerinde

Bugün sabah şemsiyemi unuttum askıda
Islandım
Askıda şemsiye,
Kurutmuyor insanı
Eve gidince