Şemsiye Şiiri - Gönül Parıltı

Şemsiye
Bu sabah uyandığımda
Yağmur giriyordu odama
Islandı bütün duygularım
Üşümüştü gönlüm
Şemsiyesini unutmamıştı umutlarım
Ama! ..
O şemsiyenin altında hep başkaları vardı.
Bir ben yoktum unutmuştum,
Kendimi onun altına almayı,yada sığdırmayı,
Düşünememiştim
Yada o şemsiyeyi açmasını bilememiştim
Umutlarımla beraber bende üşümüş,
Sırılsıklam olmuştum
Belkide o şemsiyenin altına
Bende sığardım üşümezdim
Ama bilememiştim nasıl açılacağını
Bilseydim
Umutlarımda sırılsıklam olmazdı
Ama! ...
Bilememiştim şemsiyenin
Altında banada yer var
Kendimi düşünememiştim
Hiç bilememiştim o şemsiyeyi açmayı
YIllardır tutuyordum şemsiyeyi
Kendim için yoktu o şemsiye
Artık hiçte olmayacaktım
Bu şemsiyenin altında
Çünkü sığdıramamıştım
Kendimi bu şemsiyenin altına
Yada biliyordumki
O şemsiyenin altına girdiğimde
O şemsiye kapandığında
Tüm umutlarımın yok olacağını
Düşünerek,dışarda kalarak
Umutlarımın ıslanmasını
Gönlümün üşümesini ben istemiştim.