Şems-i Sermed İsterim Şiiri - Cihat Şahin

Ne kıymetim var benim? Şu koskoca cihanda.
Pis sudandır bedenim, misafirim şu handa!
Cirmim küçük, cürmüm çok, boyu aşmış günahım!
Ne yapardım bilmem ki, helak etse bir anda?

Alsam yüzü mevladan, iki yüzü isterim!
Alsamda iki yüzü, doymaz asla hislerim.
Gönül müştak ebede, fanilere kanmıyor,
Şu küreyi verse hak, tatmin olmaz histerim.

Bir acayip varlığım, uymaz günüm günüme!
Bu güne erdiğimde, vah çekerim dünüme.
Keşkileri ard arda, sıralayıp dururum!
Onca yılı beğenmem, ömrü koysam önüme.

Karın doysa göz doymaz, afaktadır nazarım!
“Hırsı bırak” diyene, celallenir kızarım.
“Tul-i emel boş” dese, kale almam diyeni,
İkaz eden dostları, kem listeye yazarım.

Bir inciyle avunmam, olmalıyım birinci!
Bulgur kâfi diyemem, isterim ben pirinci.
Gönül ferman dinlemez, dilde ise kemik yok,
Köşküm olsa her renkten, isterim ben turuncu!

İstemeyi veren zat, murat etmiş vermeyi!
Sahaveti sonsuzdur, verebilir her şeyi.
Diller dua etmese, o yinede verirdi,
Hal diline bakarak, veriyor bak çok şeyi.

Sevmeseydi vermeyi, vermezdi istemeyi!
Öğretmezdi kullara, türlü dua etmeyi.
“Her duaya cevap var”,diyor yüce yaratan,
Ders verir kitabında; ” ver yarabbi “demeyi.

O sultanı kâinat, bense zelil bir kulum!
Gitmez başka kapıya, ebeden benim yolum.
O her yerde hazırdır, her nidayı işitir,
Edeceğim hep dua, gelenedek o ölüm.

Bir zerreyim ben ama gönlüm ister güneşi,
Kalbimdeki mahbubum; güneşlerin güneşi!
Cennet bana az gelir, üste cemal isterim,
Odur şems-i sermedi, yok âlemde bir eşi.