Seyyah-ı Tebriz’i Şems: düşerken yollara bir duâyla
Yâ Rabb! Yok mu? Sevdiğin bir kul gösteresin bu günahkâra
Menzil belli değil: gezerken o diyardan, bu diyara
Nihayeti bu ya… nasip Şems varır Konya’ya.
Hâk âşkı sarmış tüm şehri, kokusu sinmiş taşlara
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta