Neron’un Roma’ya baktığı yerden
Bakıyorum, derin mavi gözlerine
Boğaz’ına düğümleniyor, son hıçkırık sevdalar
Martıların kanadında sürüklenirken
Yükünü gözlerimden alan
Bulutların vagonları
Bırak/ama beni
Sensizliğin ateşten tohumlarını
İncinen yüreğime bırakma..
Soramadım..
Terk edişlere ayarlı zamanın bağrına
-Kal demeyişine-
Gözlerine bağdaş kuran
Hüznümün salıncağından
Düş/en zindan rüyaların deminde
Ay yanıyor
Renksiz hayallerin suskunluğunda
Aradığımdı,duyamadığım kalbinin
Sessiz vuruşları..
Ruhumda ölüm vuruşları..
Sen beni bilmezsin..
Hiç bilmedin..
Daha neler neler vardı yarına
Unutulmuşların küllerinde savrulan..
Senin yağmurlarında ıslanmadan
Göz yarası bir şiirdi
Acılarımı besleyen o müebbet ezgi..
Bir sitemdir ki suskunluğum
İncinen sözlerimi zorluyor bakışların
Kör kuyularda,zindandayım
Büyülü, tuhaf ve sıcak
Ellerinde sakladığın
Gizlerin ardında
Bir umut rüzgârıdır
Aradığım,hiç bulamadığım..
Ruhunun kıvrımlarına dokunamadığım..
Gecenin katran gözlerine bıraktım
Düşlerimin sabaha çıkmaz isyanını..
Hatırlasana..
Beyaz’dı gelincik tarlası yüreğimde
Üzüm gözlerin mi yıllanır
Ben mi, zamanın geçimsiz
Çekilmez mahzeninde..
Gölge çiçeklerinin yaralı
Yağmur bakışlarında kaybettim
Ömrüm sökülürken
Ellerinin burçlarından
Gözlerime dolar İstanbul
Sana baktığım yerden…
Eminönü’ne düşen
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!