Semiramis'in Sofrası Şiiri - Kasım Kobakçı

Boşuna değildir güneşe tapınmanın,
Nehirlerin ortasında doğup bu günlere gelmesi,
Yaratıcı olarak adlandırır güneşi eskiler,
Yezidiler, Sabiler, Mecusiler,
Rüku ederler güneş doğup batarken, secdeye varırlar,
Güneşe tapınmaya dayalı olarak yerine getiriyor,
İbadetlerini bütün Müslümanlar da.

Bir şeyler yarattığı doğrudur güneşin,
Güneştir yaşamı yaratan, hava, su ve toprakla birlikte.

Hayatın gerçek kan damarıdır güneş,
Can damarlarıdır toprak, hava ve su,
Tüm varlıkların, hayvanların, insanların,
Tarihin tozlu derinliklerinden, uğultulu rüzgarlar,
Yüreğimize ve beynimize, insanların acı ve sefil maceralarını taşıyor.

Mezopotamya güneşi, karanlık tarihin antik tanrısı,
Suya, gölgeye, meyveye koşar ilkel zihinler,
Rüyalarda ise aşkın ve ölümün fahişesi,
Kocaman bir dağ diktirir Fırat nehrinin dibine,
Dönüp dolaşıp sular akar dağın başında,
Bağ ve bahçeleri çiçeklendirir,
Semiramis'in sofrasında.