Pembe bir kelebeğim bugün
dolaşıyorum kimsesizler şehrin de
tek,tek dokunuyorum yüreklerine
korkmayın
çekinmeyin
bende sizdenim
sesinin susuzluğunda
bıraktın ya beni
hayalin gözbebeklerime
yerleşti
bir yudum soluğuna hasret
iken yüreğim
Kal bu akşam yanımda
ellerin dolaşsın
salkım,saçak saçlarımda
dokunmanı hissetsin yüreğim
doysun sana kanarcasına
Mutlu değilim bu evde
duvarlar üstüme,üstüme
geliyor
içim yanıyor
uykular haram
olmuşken bitmeyen
Kavruk akşamların
esintisi
var
yüreğim de
bir buruk hüznü
çökertmiş gibi
zamansız zamanların
koynunda esirim yine
bu akşam
duvarların perde gibi
gözlerimi örtmesine
boyun eğiyor
Yüreğimi bıraktım
Bir gece
Kaldırım taşlarında
Soğuk
Bir yol kenarında
Acısı sancı gibi
Solgun yürekleri taşıyorum ben
kimse anlayamaz
bendeki haykırışları
bir yudum mutluluğa
hasretim ben
hiç bir yürek taşıyamaz
Affedebilirmiyim acaba seni zalim
şeytana sattığın ruhunla
bana yaptıklarını
söyle affedebilirmiyim yüreğimde
açmış olduğun bıçak yaralarını
kimse bilmez içini,
sessizliğinin haykırışlarını. duymaz...
bilen bilir bileni sen bilmezsin...
Boşlukta kalır bazen ellerin
Tutamaz benliğin yüreğini
Sen sen olmaktan kaçarsın
semiha hanım! dilinize,yüreğinize sağlık...devamını bekleriz...