Semiha Ay Şiirleri - Şair Semiha Ay

Yani şimdi sen gidiyorsun
Ellerini çekip üstümden
Düşlerimi alıp yüreğimden
Öylece
Sessizce
Kimsesizce

Affediyorum
Yaşanmışlığın sınırlanırını zorlayıp
Uzaklara kaçtığım için
Her bir yeri viran edip öylece baktığım için
Kendimi düşlerimi
Affediyorum

Tükettiğimiz kalın duvarlar içindeydi yavşak kucaklar
Sınır ötesi bir katliam altındaydık
Bunu bilen duvarların içindeki ölü yüzlerdi

Paketlenmiş bir geleceği taşıyorduk tren raylarına
İçinde ne olduğunu bilmeden yaşamak

Kaç zamandır yasak sevdalara kayıyor yüreğim
Yine kimi görüyor gözlerin
Derin bir denize açılacak
Dalacak gibi görünüyorsun
Küs olmuş sanki ruhun aşka
Niye arkanı dönmüyorsun?

Doğalı 24 yıl oldu
Hala anlamış değilsin soyutluğu
Damarlarına girmemiş
Kötülük kavramı
Oysa hayat
Kötülükle endekslenmiş bir borsa

Alıp gitsem diyorum şu başımı
Nerelere sığdırsam, nerelere vursam
Sığdıracak ne bir gerçek kaldı
Vuracak nede bir dağ

Dünyada kalmadı bir yer

Mutluluk;
Senin gülen yüzünde
Mutluluk;
Dudaklarından çıkan iki kelimede
Mutluluk;
Bakışlarındaki anlamlı cümlelerinde

Yüreğimi kayıp bir şehrin başkentinde bırakıp gidiyorum..
Hiç gitmek gelmiyor içimden ama
Anlıyorum ki ben gitmiyorum.
Bedenim belki ama
Ruhum hep dizlerinin dibinde.

Kalbinde kocaman bir delik,
Ve sen kalbini gizliyorsun,
Yanık bir hal var yüzünde,
Utanma duygusumu vurdu yüzüne,
Karmaşık bir elmi dolandı göğsüne

Nedendir bu isyan
Neden bu gitmeler
Bu yokuş, bu tırmanış

Beynim kemiriyor kalbimi
Sen hala ordasın