kendi köşesinde kimseye söylemeden şiir yazan ve duygularını sayfalara aktaran biri
Doğru kişi yanlış zaman dediler,
Bütün suçu zamana attılar,
Oysa zaman mıydı bizi bitiren,
Yoksa sen miydin seni severken,
Zamanın kıymetini bilmeyen.
Canımı en çok yakan da sendin,
En acılı günümde yanımda olan da,
Mesafeler yokken aramızda,
Ruhun terk etti beni,
En savunmasız zamanımda.
Eskiler unutulmazdı seni görünceye kadar
Yaşamak çok zor gelirdi
Kalbinin derinliklerinde bir yer bulana kadar
Beni bırakıp gittin ya
Canımdan çok sevmek şimdi neye yarar
Şu an dışarıdayım
Hava tıpkı sen kokuyor
Hafif hafif yağmur çiselerken
Burnumda senin kokunla yollardayım
Trafik öylesine hızlı ki
Kader adeta gelmen için uğraşıyor
Aşkımın hududunda ne işin var
Kalbim bu denli üzgünken
Gözlerin burada ne arar
Tam da sevmeyi bırakmışken
Bir şeyden nefret etmek kolay
Kolaysa sevdiğinden nefret et
Her şeyden edersin de nefret
Sen olunca adı bile geçmiyor
Ne ararsın bilmem
Birkaç sahte sevgimi
Yoksa yalan bir ilgimi
Ben bunları pek bilmem
Al sana olan sevgimi
Başka kimseler sevmesin beni
Bir de bana sor bu sendeki aşkı,
Bir İstanbul kalabalığı gibi,
Öylesine ahenkli ve güzel ki,
Kelimelerim yetmez yazmaya kalksam.
Nefesim yetmez anlatmaya çalışsam.
İşte öylesine çaresiz ki,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!