Hayat insanı güldürdüğü gibi
Bazen de ağlatırmış meğer
Kimi sevinçler paylaşılır
Kimi hüzünler paylaşılır
Ama benim derdim hep içimde kalır
Kimi bakışlar doğrudur
Akşamüzeri yağmurlu sokaklar
Çıktım dışarıya yağmurlara sesimi duyurmaya
Durma yağmur durma
Bulutlar ardında güneş yüzüme de gülse
Gökyüzü kızıl da olsa
Sen yine de durma yağmur
Günden güne eriyorum kimse görmüyor beni
Sevgililerin masasında mum oldum eriyorum
Günlerdir bağırıyorum kimse duymuyor beni
Ben insan dolu yerde bağırıyorum duymuyor
Kimse yok gibi sanki
En büyük asker bizim asker
Dediler de kandırdılar çocuk ruhlarımızı
Elimize bir silah verdiler
Düşmandan önce davranmayın dediler
Ellerimize kara kınalar verdiler
Kaybedeli yıllar olmuştu
Kışımın beyazını
Yazımın sıcağını
Baharın açan çiçeğini
Dökülen yaprağı son baharın
Kaybedeli yıllar olmuştu
Bu gün bu gün bir kız gördüm
Gözlerim görür görmez kalbim titredi
O kız sensin sandım yanına geldim
Son kez göreyim istedim seni yakından
Bir türlü cesaretim yoktu selam vermeye
En sonunda size bir şey sorabilir miyim dedim
Bu sabah hastane koridorların da ağlayan arkadaşlarıma rastladım
Meğer benim içinmiş o gözyaşları
Ağlamayın arkadaşlar
Ağlamayın dostlarım
Yapmayın ne olur
Gülün artık sevinin
Ben hayata geç başladım
Erken büyüdüm
Bekleyemem daha fazla yaşlanmayı
Korkuyorum ihtiyarlamaktan
Yaşlanıp baba olamamaktan
Evlenmeliyim
Kaldırımlar şahitti peşinden koşmalarıma
Sokak lambaları şahitti arkandan ağlayışlarıma
Dünyam karardı gözlerine baktığımda
Git der gibiydi bana ey güzel
Gönül bu ya yanıyor ardından
Yanıyor kavrula kavrula
Ey sevgili
Yandım hasretinden tutuştum
Gece seninle kapattım gözlerimi gündüz seninle açtım
Doldum doldum taştım hep özledim seni
Ey güzel son Peygamber
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!