Bu gece karanlıktan alıp bakışlarımı aydınlığa akıttım,
Güneşe çevirdim yüzümü, tıpkı Semerkant gibiyim,
Bu gece ruhuma karışmış Hayyam’ın ruhu,
Görmüyorum karanlığı,güruhu.
Geceyi geceden saymıyorum, inadına şafağı soluyorum,
Nefesimde raksa durmuş anason ve tütün,
Serseri bir rüzgar gibi hayatın çeperlerine vuruyorum,
Bu gece yüreği kabarmış fincan gibi değil; hayra yorulmuş rüya gibiyim.
Bu gece Mona Lisa değil; Vamık’ı bulmuş Azra gibiyim.
Hiç durmadan yürümeliyim,
Geçmeliyim diken kemerli dar yolları,
Aşmalıyım karşımda duran sarp yokuşları,
Bir melekten ödünç alıp kanatlarını, içmem lazım bulutları.
Bu gece Esmeralda su verdi bana Notre Dame’ın kapısında;
Kamburumu taşıyabilirim!
(25/03/2014 Van)
Nimet Öner
Kayıt Tarihi : 26.3.2014 09:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sevgimle...
Engin bir kültür birikimi, duygusal ruh ve bunların birlikteliğinden doğan mükemmel bir şiir.Sizi en kalbi duygularımla tebrik ediyorum ve bu muhteşem şiiri okuttuğunuzdan dolayı teşekkür ediyorum. Tam puanla listeme alıyorum.
kutluyorum tebrikler Nimet hanım.
TÜM YORUMLAR (28)