Semenay Şiiri - Yavuz Mehmet Ertürk

bu sabah erken indim şehre
belki bir kaç güzel kız, dedim
düşer gözlerime

bu sabah, çok düşündüm
erken kalktım
erken, dedim, başlarsam güne
daha çok günah girse de gözlerime
belki bir iki rahmet dedim
ümit ettim

nasibime bir şiir düştü
gözlerimin ferinde intihar eden

bu sabah bütün şiir eskizlerimi
bütün eski can çekişlerimi
bu şiire dizdim

bir gece söylendi
rüyamda, adın kulağıma
adın ruhuma üflendi
bir gece başka hayallerinde geçmişin
adın adım üzre yazıldı
başka kalemlerle çizildim yeniden

sonra çıktım geceden
dost, dedim
ben burdayım
yıllar var ki görmedin beni
gözlerimden çok konuştum
çünkü dost, gözlerim kapandı
uyuyakaldım, donakaldım
bir acı katmerlendi, deldi bağrımı
sabah toplantılarına acılarımı gömdüm

sorulara cevap vermemeyi yeğledim
ayın kaçı olduğunu bana annem söyleseydi keşke

bu sabah
bir de oruç olmasaydı
belki de kahvaltımı hazırlardı
“oysa ramazan onbeş, kasım otuz
bugün var, yarın yokuz”