Sembolik Yoldaş Şiiri - Sadık Doğan

Ahbabım oldu yalnızlık; gülüm
götürmeliydin beni gittiğin yere
alışmazdım o zaman bu kadar kedere
Kemirir durur beynimi sensizlik; gülüm
hayalimiz ve ben, iki sembolik yoldaşız şimdi.

Oysa birlikte yeşertecektik umutları
inandırmayacaktın beni o güzel günlere
bilesin, ne kadar ihtiyacım var
Sana, suya, güneşe; gülüm
umudumuz ve ben, iki sembolik yoldaşız şimdi.

El ele yürüyecektik özgürlüğe; gülüm
çocuklarımıza insan olmayı öğretecektik
onlar büyüdükçe biz yaşlanacaktık
Hepsi bir hayalmiş meğer; gülüm
çocuklarımız ve ben, iki sembolik yoldaşız şimdi.

Aşkın kitabını yazmıştık; gülüm
yaprak yaprak döküleceğimizi nerden bilebilirdik
herbir yaprak bir kardeş dünyasıydı oysa
Kendi dünyamızı kirlettik; gülüm
dünyamız ve ben, iki sembolik yoldaşız şimdi.

Barışın sembolüydü gözlerin; gülüm
gözlerin inandırmıştı beni halkların kardeşliğine
çok ihtiyacım var bilesin, nerdesin
Haydi gel, milyonların yüzünü güldürmelisin; gülüm
iyimserliğimiz ve ben, iki sembolik yoldaşız şimdi.

14.01.07