Semaya aşk Şiiri - Filozof Sosyolog

Ne zaman bunalsam hep semaya bakarım, huzur onda arar, sukunetin içinde yüreğimdeki aşkı bulurum. Öyle süslü laflara gerek yok, kendisi başlı başına zaten bir sanat eseri. Ressamı belli, şairi belli kısacası yaratıcısı belli.. Kusursuz bir güzellik duruyordu karşımda. Uçsuz bucaksız yaratılmış, derinlikleri olan bir kainatın parçasıydık. Olağanüstüydü herşey. Renkler, biçimler ve ahenk içinde sıralanışı..
Her birinin ayrı görevleri vardı.
Bu sanat eserinin karşısında çıldırmamak elde değildi.. Muhteşemdi. Akıl almaz bir şekilde bakmayı bilenler, büyülenmiş bir edayla hipnoz olmuş gibi dolaşıyordu etrafta. Yeniden aşık olurcasına kalbini yeniliyordu benim gibi. Bu gece de aşık oldum ben. Sanki ilkkez görüyormuşum gibi. Dilim lal olmuştu, derin bir iç çekiş duydu kulaklarım, ciğerlerim bayram etti mis gibi havanın içeri girmesiyle..
Huzur kokuyordu, sukünet içinde geceyi dinlediğim, renklerine aşık olduğum gökyüzü..