Semay-ı Hüzün Şiiri - Nimet Öner

Semây-ı Hüzün

Gecenin perdesi aralandı,
Semâya bir ağıt yükseldi,
Yıldızlar, incinmiş gözyaşları gibi
Saklandı bulutların kederli avuçlarına.

Bir ney sesi dolaştı rüzgârın dudağında,
Hüzün, semâya kanat çırptı ağır ağır.
Göğün her katı bir gamla örülmüş,
Her yıldırım bir ah gibi düşmüştü yüreğime.

Ay, solgun bir yüz gibi sustu,
Ve sustukça büyüdü içimdeki yangın.
Kelimeler, yanık bir ilâhiye dönüştü,
Semây-ı hüzünde savruldu dualarım.

Ey göklerin sükûnetine gizlenen aşk,
Ey yüreklerin göçebe kederi,
Beni de al yanına,
Ben de bir semâ döneyim karanlığın ortasında.

Azra Nimet Öner