Sufi der;
Sema, ver!
Sema, der;
Çiğsin sen
Dur hele
Yan hele
Piş hele
Semaver kurulur
Çıralar yakılır
Köz kalbe yerleşir
Yaş gözde titreşir
Su kaynar uğuldar
Akan ter parıldar
Serzakir mırıldar
İnilti yükselir
Duygular incelir
Çay pişer demlenir
Sufiler şenlenir
Semaver bir çeşme
Hasrettir bu bezme
El alır kuşluktan
Çay verir musluktan
Semazenler bezme
Hasretle dalarlar
Kanarlar kanarlar
Semaver pirinçten
Sufiler sevinçten
Dönerler dönerler
Aydınlık fenerler
Köz olup yanarlar
Sufi, der;
Sema, ver!
Sema, der;
Piştin sen
Al sana
Doysana
Coşsana
Gel bana
17.06.1999
Ahmet BeyoğluKayıt Tarihi : 25.3.2006 00:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şems-i Tebrizi Hz. lerinin 40 kuralından sufilere değinen bölümünü eklemeden geçemiyeceğim sırası gelmişken;
'yaşadığımız hayat elimize tutuşturulmuş rengarenk ve emanet bir oyuncaktan ibaret. Kimisi oyuncağı o kadar ciddiye alır ki ağlar, perişan olur onun için. Kimisi eline alır almaz şöyle bir kurcalar oyuncağı, kırar ve atar. Ya aşırı kıymet verir, ya kıymet bilmeyiz.
Aşırılıktan uzak dur. Sufi ne ifrattadır ne tefritte. Sufi daima orta yerde '
Naime ÖZEREN
TÜM YORUMLAR (1)