Sema Zincir Kanmış Şiirleri - Şair Sema ...

/Seni tanıdıktan sonra bi daha ağlamıyacağım diye söz vermiştim bitanem! ilk defa, bugün, delicesine yaşlar süzüldü gözlerimden... saklamaya çalıştım herkesten! Yokluğunu yaşamak çoook zor... alışmaya çalışmak daha da beter! /

sığırcıkların ilk yaz sevincinden topladığı,
akşamı ılık bir yorgan gibi örten,
sabahı bir tül gibi aralayan yumuşak
ve sessiz gülüşünü, özledim seni çok özledim can yoldaşım...

ne ağlarsın söğüt ağacı?
memlekette herşey yolunda
asayiş, berkemal!

Nazım ne demişti bir şiirinde;
'güzel günler göreceğiz çocuklar,

Güz vakti..
İşte yine bir sonbahar geldi,
Düşler mevsimi sonbahar!

Eteklerinde sarı yapraklar,
Bacalarda tüten nazlı dumanlar,

ateş yakar,
su öldürürmüş adamı!

ben sevdalar denizinde boğuldum
ateşinle
yanmışım

onca yaşamaktan
yorgundur belki yürek...
içlerinde dünler yürümektedir...

onca yaşanmışlığın bir yerinde,
karşılaşır sevgililer bu kavşakta...

Temmuz üfürmede yakarak değdiği her yeri,
Yıl yetmiş yedi, ayınsa yirmisi
Tazecik bir filiz araladı perdeyi...

Aceleci, hoyrat, biraz da bugünki gibi
Kocaman bir 'ıngaa' sesi

ne eğersin
başını söğütağacı,

neden dalların hep eğik böyle?

'mutluluk'

gözünü açtığında dünyaya
gülümseyen bir ana yüreğidir sevgiyle...
sabahın seherinde odama giren
bi ışık huzmesidir yüzümü okşayan...

seni sevmeden önce
sevginin bu kadar acı vereceğini...
zaman zaman
içimi derin bir hüzün kaplıyacağını

bazen de;

hayeller üzerine kurulan umutlar
suyun içinde
çürümüş kazıkla
inşa edilmiş kulübelere benzer.

oysa gerçek bir yaşam;