Sema Şener Şiirleri - Şair Sema Şener

Bedenime konuşlanan yitik ruh sarkaçları
Ay ışığında söylüyor kendi şarkılarını
Yürek ezen bir sessizlikte
Melodisi, ezgisi, sahipsiz bir sahipsizlikte...
Hüzünbazlık yapışmış kelimelere..

“İki varlık iki yürek atar dururmuş uzaklarda...

....ve bu varlıkların kalpleri kanarmış her gece”

Kalbim hep kanamaya mahkum sanki. Bir kez de kanamasa sanki.. olmaz mı..

Kelimelerin büyüsü kayboluyor sanki yavaş yavaş.. Öncelerde tek bir kelimem yeterken yüreğine akmama, şimdilerde ise bir dizi kelime yetmiyor ruhuna dokunmama... Oysa ki, aşktan öte bir duyguyla bağlıyım ben sana..

Hani 'öyle alıştım ki sana, benden bir parça oldun sanki' demiştin bana.. Alışma sevgili, sakın alışma bana. Alışkanlık önce heyecanı unutturur sonra ardından sıradanlık gelir çarçabuk. En sonda aşk yüreğinden çıkar gider ne olduğunu anlamadan.. Alışma bu yüzden bana, ne olur alışma. Aşkımı yüreğinden çıkarma..

Her an elinden kayıverecek bir kum tanesi olduğumu düşün. En ufak bir rüzgarda uçuverecek, bir yağmur damlasıyla akıp gidecek bir kum tanesi... Önce yüreğinde sakla o kum tanesini.. Kimseler görmesin. Hani derler ya 'aşkımıza nazar değmesin'.. Görmesin kimse beni yüreğinde, sonra da yüreğinde unut beni. Yaşarım orda sessiz, kimsesiz.. Ama alıştım deme bana, hayatında olmama alışma sevgili, çünkü ben bir kum tanesiyim senin elinde.

İkiye bölünmüş ruhum..
Bir yarısı diğer yarısına ağlıyor...
Öbür yarım ise diğerine isyan ediyor...
Ve ikisi de yok olup gidiyorlar yarattığım girdapta...
Bir keşmekeşlik yakamda..
Sergüzeştlik kapımda..

Sen gittin ya dilim yarım, uyaklarım kayıp
Gidişinle tükendi kelimeler

Kanayan düşlerimin içinden
Çekip çıkarıldı kimsesiz esir hisler

Sinsice ilerlerken zaman, gözpınarlarım kuru...
Gözlerim donuk.. içimde tarifsiz bir çılgınlık..
Dost maskelerin altında gizlenen aşağılık yüzler
Hınzırca sırıtıyor kalan zamanımın sayılırlığına bakarak..
En körpe duygularım intiharlar eşiğinde..
Gel zamanım ol.

Sisli bir gecede yolunu kaybetmiş bir gemiydim
Limanına gelmeden önce..
Yıllardır karaya ayak basmamış gemicilerin
Susuzluğu vardı bende.. hayata aşka..
En çok da sana..
Asırlar öncesinden vurgundum ben sana..

Hayatın karanlık dehlizlerinde gezindim yıllarca..
Kokuşmuş maskeli yüzler, yalancı dostlar,
Riyakar diller gördüm her köşe başında..

Yalnızdım.. tüm dünyanın ortasında yapayalnız ve çıplaktım..
Sonra bir gün..umudumu denizlere attığım o gün.. sen geldin..

Bir köşe başında avuç açmak umutlara
Sonra da katmer katmer yanmak acılarla
Hasret yangınlarıyla kanka olmak
Ardından okumak gözlerinden tüm geleceği
Sevdamın yankısıyla ruhumu acılara gark etmek
Yaşamın ağırlığının çökmesi omuzlarıma

Dışarıda keskin bir ayaz
Kanımı donduran bir soğuk
Bulutlar yağmur yüklü
Ha ağladı ha ağlayacak
Hiçbiri umurumda değil inan
Bir ben değilim ki ağlayan ardından