Bir gece,
dünyanın bütün alfabeleri
gökyüzünden yağdı.
Her harf, yere düşerken
farklı bir ses çıkardı;
kimisi bir kapıyı açtı,
kimisi bir kıtayı yaktı,
kimisi bir bebeğin ilk ağlayışına karıştı.
Ben o harflerin arasından
sana benzeyen bir tanesini seçtim,
avuçlarımda taşıdım,
gözlerimle büyüttüm.
O harf,
bütün dillerin unuttuğu bir kelime oldu.
Kimse telaffuz edemedi,
ama herkes duydu.
Ve işte o an,
yeryüzü bir anlığına sustu,
sular geri çekildi,
dağlar bile diz çöktü.
O kelimeyi göğe bıraktım;
şimdi yıldızlar her gece
onunla parlıyor.
Kayıt Tarihi : 15.9.2025 14:47:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!