Selviye Şiiri - Derya Avşar

Kim demiş, kadın yalnız başına yürüyemez diye...
Dikenler kanatsa da, bahçesinde tohumlar fidanlanır yine.
Avucunda ölmüş çiçekler canlanır yine.
Kim demiş, korkusuzca yıllara meydan okuyamaz diye...
Ay dolanır geceye
Rüyalar buyur bir güzel Selviye!
Umut eker, toprak anadır her an çoğalır.
Karanlığa gömülen acılarıyla her gün aydınlanır.
Gökyüzünü yüreğinde barındırır.
Bulut yağmuru yağdırır
Kadının gözleri kurak toprağı andırır.
Güzel günlere kosan, çocuklar büyütür.
Umutlar buyur bir güzel Selviye!
Coşar sevinler, yıldızlar körelir
O kadın kutsaldır
Nefesiyle çocuğunu ısıtır
Sevgisi çatlamış toprakları canlandırır
Asil durusu tüm dünyaya haykırır.
Düşler çoğalır bir güzel Selviye!
Okyanus nasıl kendi akışında gidiyorsa,
Çiçekler nasıl dalında kendiliğinde açıyorsa,
Çocuklar nasıl günü gelince doğuyorsa,
Kadınlarda öyle yasamayı seviyor iste...
Güneşin yüzünü öptüğü Selviye...
Hayatin gizli gizemini
Ve tüm şiirleri örtsün üstüne...
Tarih:24.10.2015