Ne oldu durdu birden, ağırlaştı zaman, ne vakit geçiyor.
Ne zaman ilerliyor, oysa hiç böyle düşünmemiştim
Zaman gelir geçer demiştim.
Ben mi yoruldum?
Zaman mı ağırlaştı hiç bilmiyorum.
Uzağı göremeyecek kadar soluk bakışlarım.
Uzun zaman oldu. Kayıplara karıştı gün ve gece, seninle birlikte yok oldu kendimde bahar...
Uzaklardan bana bakan bir çift göz vardı. Ulaşırdın gömüldüğüm sessizliğime. Benimde hatalarım vardı. İncitmeden vururdun yüzüme, bir tek sen bilirdin bende saklı kalanları, benim de beklentilerim vardı, hayattan bulup çıkaramadığım.
Denizin dalgaları dövdükçe kayalıkları, benim canım yanardı. Hassastı yüreğim. Satırlara dökemezdim. Değişirdi ifadelerim. Her gece bir mektup yazardım sana, gitmez gelirdi geriye, oysa sen seni hiç hatırlamıyorum sanırdın.
Korkutuyor beni bu kayboluşun
Benim can dostum, yol arkadaşım
Nerelerdesin?
Hangi uzak yerlerdesin.
Yüzünü bir defa görebilmek için nelerimi vermezdim.
Gel ne olur.
Sağanak yağmur yağıyor umutlarıma
Karışıyor gözyaşlarıma damlalar.
Üzüldüğüm için ağlamıyorum bugün
Mutluluk gözyaşları bunlar
Toprağın kokusunu çekiyorum içime
Ölümü düşünmeden.
Bu akşam siyah beyaz, fotoğrafın geçti elime,
Resimde senle beraberiz.
Yüzümüzde tebessüm
Gözlerim seni aradı anne
Yokluğun gün geçtikçe
Bir o kadar daha yalnızlığı hatırlatıyor bana
Herkesin yüreği kendin de gizli, kalp konuşur, sever birini, sen onun ne düşündüğünü bilemezsin. Kimisi bir dokunuşta kazanır aşkı alır avuçlarının içine, ölümsüz olur sevgisi,
Kimisine ne yaparsan yap dokunamazsın yüreğine,
Kimisi aşk der adar ömrünü
Kimisi seviyorum zanneder geçirir gününü,
Çok güvenme kendine, öyle her kalbe dokunamazsın...
" Dokunma ateşe, parmakların yanar." Demiştin.
Ben dinlemedim...
Yüreğimde yandı parmaklarımla birlikte,
Acısı geçecek gibi değil.!
Savrulmasaydı külleri,
Yarama merhem olurdu belki.
Gök gürültüsü bozuyor gecenin sessizliğini,
Kalbim yerinden çıkacak gibi..!
Yıldırımlar aydınlatıyor gökyüzünü, açılıyor gözlerim.
Ruhum ayrılıyor bedenimden kefensiz,
Semada sessizlik var...
Bazı kelimeler vardır.Dil ile ifade edemessiniz.Anlatamassınız kendinizi karşınızdaki insana
anlatmaya çalıştığın her ne ise MEVLANA nın dediği gibi karşınızdaki insan sizi anlaya bildigi kadar anlar.
Kelimeler vardır.Bazen istemesenizde dökülür dudaklarınızdan artık geriye dönüşü yoktur çıkıp giden kelimelerin.
SUSUN öylece sessiz kalın
Susmak aslında her şeyi daha güzel anlatmaktır
ANLAYABİLENE
Meçhulüm bugün, kendimde kaybolmuşum.
Ağıt yakıyor dilim, sessizliğe gömülmüş
Farkında değil yalnızlık,
Kime bahsetsem,
" Geçer üzülme" diyor.
Hiç kimse bulmaya çalışmıyor beni,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!