zürafa görüyor acıyı ya,
acı ki en üstte en raddede
ki daha da yükselecek tepelere...
kim görecek daha fazlasını
kim kavga kıyamet diyecek ki:
''bendeki en fazlası''
günlerin gösterdiği zamanlarda yaşamıyoruz artık.
herkes kendi vaktinde uyanıyor sabahlara
birileri vazgeçmiş birileri karar vermiş yazık
kimse bilmiyor gerçekleri bu aralıkta.
belki berabersin belki karşısın gündeme
kimin umurunda,
her yerde sevmeyi arayıp
hiç sevilmemiş insanın
acıklı arayışını yazıyorum
güne yine 'belki bugün' diye başlıyor
o yataktan çıkıyor hazırlanıyor
yalnızlığın üstünü örtüyoruz
uydurduğumuz doğrularla
bilgiye sarılıyoruz, oluşturulmuş gerçeklere
ve istediğimiz insanı kafamızda yaratıp
o olmaya debeleniyoruz
sadece kendimize değil
sanki içimi boşaltmışlar
bir zaman duygularla dolu olan içim
şimdi bir kereste durağında
yaşlanıyor sonra kuruyor her yağmurda
yeniden doğmak çığlıkları atıyor
izin vermiyor zaman istiyor ki
sürekli yorgun bir prens
tek isteği sonsuz uyku
her yerden dürtüyorlar
şuraya koş oraya
isteksizce yürüyor
yine denileni yapıyor
bu gönlü bolluklar çektiriyor bize,
rahatın verdiği hissizlik.
çünkü belli ki gelmiyor bu zamanlarda özel olanlar.
acı çekeceksin üzüleceksin
için acıyacak güzeli çıkardığın yolda.
oysa biz ne yollar gördük
birkaç bardak içkinin ardından
güzel bilinçle ayıldım 15 aralık pazara
uyumadım bile ama saat uyanma saatiydi
altıya geliyordu yavaştan, çok yavaş serin serin
gelişine yanaklarım üşüdü bilincim açık
etrafimdakiler neler yapmıştı
batmaya az kala elimden tuttun
yüzeye çıktık beraber sırılsıklam
başımıza güneş deydi ısındık
güzel bir arkadaşlıktı başlayan.
ben birilerini sevdim sen birilerini
karşılıklı anlattık mezeli sofralarda
sade geçmişlerin sade gelecekleri olurdu hep,
hareket hakkı yoktu bu hayatların.
alengirli geçmişler de kaçamazdı alengirden
sadeyi özense daha da hareketlenirdi içindeki
yani bir hamur meselesi ki kimse tam çözememiş
yoğurdukça değişiyor mu
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!