Selfie Şiiri - Necdet Arslan

Çürümeyi son çıkış yolu olarak görenler
Yaşamdan hep alacaklı giderler.
Kadük kalır sevdasızlıklar

Öyle bir aşk işte
Kendinden yana olan kim varsa
Süpürüp atıyor.
Boş kalıyor çerçeveler.

Keşke arkasından pat diye
Fırlayıp açığa çıksaydık
Aynaların

Herhangi biri yanıma gelse
Biraz kalsa
Ve hiç konuşmadan çekip gitse
Yeni bir roman yazıldı,sanırdım.

Senden kim çıkarsa
Ben mi kalırım acaba geriye
İkiden bir çıkınca bir kalıyor da

Yorgunlukları aşk dindirir diyorlar
Yanlış teşhis kimi ondurmuş ki

Bir kadın
Bir erkek
Belki hep aşk belki hiç aşk

Şuracığa birlikte uzanalım istiyorum.
Yatak odalarımız buzhaneye dönüştürülsün
Bundan böyle

Tek celsede
Sana seni seviyorum demek
Kolay mı sanıyorsun
Kendini unutması gerekiyor ilkin
İnsanın.

Oluyor oluyor oluyor,
Diyor da başka bir şey demiyor sevdalı
Olmadığını bile bile
Orijinal değil demek ki yedek parçalar

Ama hiç kimsecikler kalmıyor orta yerde
Yerinen yeksan sevgililer

Çoban yıldızı akşamdan beri avaz avaz ağlıyor
Jurnallemek demek ki tek derdi
Kimi kuzum,kimi

Son sözün ne,diye
Arka odadan fason sorular getiriliyor
Çapraz sorgular boşuna
Organize aşıktık işte
Zaman aşımındayız çoktandır

Ortalıkta in cin top oynuyor
Hadi biri gelsin de yırtsın bu ihbar mektubunu…

Parmak uçlarımız
Arzuların topyekün saldırılarıyla
Delik deşik ediliyor
Şartnameler biriktiriyorum uykuda
Ten tutuşturmalarıyla ilgili

Lekeli şiirleri
Çöpe atmak gerek
Di mi şekerim

dokuzekimikibinonbeş