Selenay Şiiri - Nimet Öner

Hadi durma Selenay, çıkar kanatlarını kınından,
Çıkar ve havalan.
Savur saçlarını rüzgarlara
Cihanın azizesi;
Gün ile boylan ay güneşle yer değişince.
Melekler bu doğuma şahitlik eder
Sende doğur sancılarını bir seferde,bu seherde.
Selenay,melekler huzurunda doğ yeniden tanrı aşkına.
Belki kuşlar lal uyanacak o sabaha,
Belki kavaklar boyun eğecek,
Ama söğüt dalları bulutları öpecek,unutma!
Hadi Selenay;
Yeşil beyaza yer verirken,
Doğa gömlek değişecek tanrının huzurunda,
Tam o anda duracak dünyanın dönüşü,
Kesilecek zamanın akışı
Hadi, bir hamleyle huzura atla.
Düşünme Selenay geçmişi-geleceği,
An bu andır,tut anın ellerinden yakala,
Nefes al bir lahzada olsa.
Kaldır gözlerindeki kara perdeyi,
Senin için yaratılanlara bak göz ucuyla
Bırak kendini Selenay;
Dilinle, dimağınla,zamanın mekansız kollarına.
Bırak Selenay;
Kader çırpınsın terkedilmişliğin girdabında,
Kedere bürünsün tepeden tırnağa.
Güneş bulutun arkdasından çıktığı anda
At başındaki karabulutları ve yelken aç ufuklara.
Ah Selenay,doymadın mı şekerlikten ahu yudumlamaya?
Yorulmadın mı nafilelerin yolunu arşınlamaktan?
Yılmadın mı kucağında karabasanlarla ölüm uykusuna yatmaktan?
Silkelen Selenay!
Dur-doğrul!
Şu dünya bir kere veriliyor insana
Çıkar başını kumdan,
Bırak elini bir seferlik taşın altına,
Hadi devrim yap hayatında.
Selenay,sen sevda tanrıçasısın,
Neyine gerek acılar kraliçesi olmak.
Yeniden yaz kaderini,bahtını,
At gitsin kamburlaşan tacını,tahtını...